ciszy jasne gwiazdy
nocą przemawiają
skowronek co przysiadł zmęczony
na jasnej polanie

stare drzewa
jakby milcząco jej strzegły
elf palec do ust przykłada
cicho cichutko jakby wiatr przestał mówić

ona mówi do mnie
odpowiada wierszem
jak mgła co spowija moje konie
poranek jeszcze mglisty łąkę spowija

do niej piszę
pragnąc odpowiedzi
list na pajęczynie srebrnej
pochwałę ciszy

bez słów zgiełku
budzą się strofy
wyrastają nowe wiersze
jakby z niej się rodziły wolne