P I Ę K N O
Cudownie jest pisać.
Cudownie jest też – kochać.
Pragnienia-tęsknoty-nadzieje
kiełkują
wschodzą
choć szczerozłote – są seledynowe.
Jak pola młodych ozimin.
Cudownie jest też bardzo wiele chcieć.
Te chcenia penetrują cały świat
jak zwiadowcy Baden-Powella.
Mało im : penetrują niebo.
Ale nieba nie ma.
Jest błękit-chmury-samoloty-ptaki.
To nie jest niebo, to ziemska atmosfera.
Nigdzie, nigdzie go nie ma.
Tylko w nas mieszka, tylko w nas się rozprzestrzenia
rozniebieszcza, rozzłaca.
To dlatego takim świętem wielkim jest Człowiek.
Kiedy ma wiele pragnień, wiele współczucia –
a piękno jest mu tak nieodzownie potrzebne jak dziewczynce lalka
== = = = = = = = = = = = = = =
dla siostrzenicy Małgosi M A J
z wdzięcznością
jesień 2013