Katastrofa

K A T A S T R O F A

łaknę snu

nie snów

wykradam kilka nieoddechów

z wiecznego snu

wtedy świat trzyma mnie za rękę

i ma twarz ukochanej

łaknę nadziei

jak rozszalały zwierz

kopytami pożądań

tratuję knieje sprzed milionów lat

jestem katastrofą

jestem asteroidą przybyłą z nieistniejących galaktyk

i spadam sam na siebie