Proza poetycka

Noc –   ze złości na swoją ciemność  –  tryska skrami.

Wilk pomyślał:  dziś chyba nie będę wył.

– – – – – – – – – – – – – – – – – –

Dom się zawalił.

Patrzę :  ściany, nienaruszone okna.

Dach. I ten śmiesznie wygięty gzyms.

Jak to ?

Dom się zawalił.