Tam jest świat.
Nie tutaj.
Tu są nędze człowieka.
Tam jest k t ó r y w s z y s t k o p o t r a f i .
Który z łatwością barwi kolorowanki –
jakie my nazywamy wierszami.
Marszczy brwi i zaraz śmieje się od ucha do ucha
i gra walczyka na harmonii.
A mieszka sobie wygodnie w listkach pelargonii
w mojej rozsłonecznionej loggii.
Dodaj komentarz