Patrzcie państwo:  Chmureńka i Chmur.

Ona malutka, zwiewna.

On  –  mitologiczny gigant,  wiecznie rozczochrany.

Co to się stało, co się stało !

Jak świat smutny i niemamczasowy  –  uśmiechy, pocałunki.

Wszyscy, zauroczeni, wpatrują się w szczęście Chmureńki i Chmura.

– – – – – – – – — – – –

dedykacja:

dla poetki Danuty Capliez-Delcroix


Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *