Patrzcie państwo: Chmureńka i Chmur.
Ona malutka, zwiewna.
On – mitologiczny gigant, wiecznie rozczochrany.
Co to się stało, co się stało !
Jak świat smutny i niemamczasowy – uśmiechy, pocałunki.
Wszyscy, zauroczeni, wpatrują się w szczęście Chmureńki i Chmura.
– – – – – – – – — – – –
dedykacja:
dla poetki Danuty Capliez-Delcroix
Dodaj komentarz