A. K o z i e ł

—

Jul 14

2013

dodany przez Jestestwo o godz. 19:52:29

Utkana z mgły i niedomówień błąka się po świecie.
– Czy ja jeszcze kiedyś wzlecę?

Zepchnięta w zapomnienie upada na kolana.
– O Boże , zostałam pokonana.

Otulona szalem tęsknoty usiadła w kąciku.
– Przemarzłam tu do szpiku.

Wysmagana przez wiatr. cierpi tak ogromnie.
– Ja nie chce by było już po mnie!

Obdarta z pragnień i nadziei umiera powoli.
– Ratujcie! ?bo to bardzo boli.

autor- A. Kozieł

Komentarze