Kategoria: BEZPAŃSKA POETKA

bezpańska poetka ze swym okopconym szkiełkiem stoi na skraju chodnika   zaczyna się !   na skraju czarnej tarczy ukazało się jasne pasemko   na skraju chodnika bezpańska poetka jej bezpański zachwyt bezpańskie łzy   czerń na tarczy  ustępowała   ustępowała znikła zupełnie   bezpańska poetka i jej bezpański uśmiech na zaczarowanym kole   ale zaćmienie…

a czasem bezpańska poetka zamienia się w bezwstydną poetkę   poprzedniej nocy rozebrała świat ze złudzeń   i całowała go choć brzydal

trójkolorowa pycha spopiela się w zgliszczach Moskwy   do nadziei tysiące wiorst   bezpańska poetka wali po pyskach oficerów nie pozwoli zostawić grenadierów gangrenie rozpaczy   kiedy przenosi rannych po kruchym jeszcze lodzie na Berezynie w jej sercu kolorowe ważki tańczą nad nagrzanym stawem

BEZPAŃSKA   POETKA   U   POETY   NAZIMA   HIKMETA W   TURECKIM   WIĘZIENIU   ciężko ci, Nazimie ciężko   ciężko   z miliardów rzeczy jakie są potrzebne młodemu człowiekowi zostało ci błękitne lusterko   jestem twoją żoną synkiem latawcami   nie czujesz tego ? nic a nic  ?  – a ja bez ustanku całuję cię po rękach   zbliżam się…

bezpańska poetka usiadła nad rzeką swoich myśli   uwięziła twarz w dłoniach uwolniła tylko oczy by mogły wędrować po wszystkich kontynentach   uwięziła twarz w dłoniach uwolniła tylko wyobraźnię i pozwoliła jej poczuć smak i zapach wszystkich epok   bezpańska poetka siedzi nad rzeką swoich myśli        

N. wygląda jakby dwa razy przeżył koniec świata a jest tak mądry jakby się nigdy nie narodził   z tego, że może się z nim przyjaźnić bezpańska poetka jest bardzo dumna   trochę ją dziwi że nie został misjonarzem albo dziurką od klucza  

Księcia Półmroku wysłano na operację za granicę   wrócił jako Książę Najjaśniejszej Jasności i postanowił że może się teraz ożenić tylko z Księżniczką Kolorów   czekaj długo będziesz szukał myślała mściwie bezpańska poetka która od żłobka podkochiwała się w Księciu   nie wiesz, frajerze że Księżniczką Kolorów pełnej krwi jest tylko tęcza zorza polarna niektóre…

Do bezpańskiej dzwoni tylko pomyłka   skoro mnie tak lubi muszę i ja okazać jej trochę serca   na targu staroci kupiła dagerotyp z wizerunkiem austriackiego arcyksięcia i postawiła koło telefonu

Pani Ala to żmija I kategorii nic tylko się wypytuje –  a ta dziewczynka to skąd? –  dlaczego ta dziewczynka jest u pani?   bezpańska poetka na pewno nie powie pani Ali że to ” moja-moja ”   tylko rozgląda się za jakimś mało używanym wykrętem i za kijem o rozwidlonym końcu  

” Moja-moja ” tak pewnie Dobry Bóg mówiłby do córeczki   bezpańska uśmiechnęła się   to ten nieduży dom ogródek mógłby być lepiej zadbany…   –  Dawno mnie nie odwiedzałaś   padam na nos, dziecko głowa mi pęka   koniaczek?   za co wypijemy Panie Boże ?   głowa mi pęka wymyśl coś, dziecko albo …

Przytuliła cały świat do serca   dziewczyno, zadusisz mnie !   masz dziś dobry dzień bezpańska poetko powiedział świat   długo to nie potrwa wiem co mówię   może byś wybrała się ze mną idę dodać otuchy pingwinom co w fałdach skóry trzymają Twoją  i  Moją  Nadzieję

Musisz być taką babcią z Andersena wyjaśniała bezpańska poetka związując włosy Starej Kobiety w staromodny kok   wygrzebałam też skądś mantylkę i zbiór bajek  – patrz, jaki zaczytany!   O zmierzchu ktoś zapukał   otwórz, skarbie ( i zawsze w duchu  ” moja-moja ” ! )   ciociu! b a b c i a   p…

Dobrze wiesz ciociu n i g d y   się od ciebie nie oddalam   nawet gdyby cię wabił rajski ptak ?   nawet gdyby mnie wołał Czerwony Kapturek   Babie lato polana w lesie Orszulanka układa bukiecik z wrzosów   wrzosy jak chcą sobie spisać wspomnienia z babiego lata mają do tego wrzosownik, ciociu  …

Od  świąt u bezdomnej poetki mieszka dziewczynka z zapałkami   czy ja jestem bezpańska ?   o, nie!  jesteś moja! taka moja-moja aż czasem mi żal że twoim serduszkiem muszę się dzielić z Panem Bogiem   W urzędzie zapisała ją jako Orszulę Kochanowską secundo voto Anka Broniewska   w drodze do domu wzięła w garść…

–  bezpańska poetko pyta Stara Kobieta swoją przyjaciółkę – tyle lat przeżyłam tylu mężczyzn spotkałam a żadnego prawdziwego   czy jest jakiś przepis na prawdziwego mężczyznę ?   –  czasem obserwuję wilki w Parku Yellowstone kiedy wpadam z wizytą do Granta   czy zauważyłaś jak wilk patrzy ? w jego wzroku mieści się cała historia…

W  Krainie  Zjadaczy  Chleba bezpańska poetka nie może postępować pochopnie najpierw odnajduje w Polsacie twórców popularnego serialu zróbcie coś, żeby wasi Kiepscy byli odrobinę mniej Kiepscy teraz na stadion i od kibica do kibica chłopaki to samo tylko troszeczkę delikatniej w drodze domu bezpańska poetka wspina się na rusztowanie elegancko to panowie tynkujecie ja was…

zeschłe nadzieje zmięte maile puste wydruki grypsy przechwycone przez straże „kochana, przyjdź, oni tu zakatują moją duszę ”   zachwyty i tęsknoty zszarzałe wyglądają jak znicze i chryzantemy nie uprzątnięte z grobów po święcie zmarłych   i cała masa złudzeń!   tak po zimie wyglądają nie pozbierane kasztany niektóre zaczynają kiełkować o, Boże… te trzeba…

Bezpańska poetka zdaje sobie sprawę że najtrudniejsze zadanie jakie ją czeka to sąd ostateczny ale ktoś to w końcu musi zrobić!   o, tu wszystko będzie ważne! nawet woźny  –  żeby z wdziękiem powiedział proszę wstać, sąd ostateczny idzie   a ławnicy?  może ławniczki?   i ława przysięgłych przecież! bezpańska poetka już dawno sobie umyśliła…

Ubrała się starannie zadbała o fryzurę i makijaż   dobrze, że ubrałam się starannie że zadbałam o fryzurę i makijaż powiedziała w duchu bezpańska poetka gdy Dostojewski pożerał ją wzrokiem   miał teraz dwie pary oczu ( to się mężczyznom zdarza ) bo musiał przecież pożerać oczami także swoją Annę   może właśnie przez to…

Bezpańska poetka rusza do walki o szczęście dla Wiery Gran   pierwszego napotkanego rabina łapie za kozią brodę i wlecze pod ścianę płaczu   płacz tu, draniu   widzisz te papierki wetknięte w szpary?   na każdym pisze Boże miłosierny ocal szczęście Wiery  Gran   a ty coś narobił?   bezpańska poetka biegnie co tchu…

Bezpańska poetka nie płacze nigdy a nigdy   za nią bezpańskimi łzami płaczą jej bezpańskie wiersze   każdy dostał batystową chusteczkę z monogramem Kazimiery Iłłakowiczówny     teraz trzeba im znaleźć jakieś zaciszne miejsce ukryte przed ludzkimi spojrzeniami np. w starym tomiku który dyrektorka biblioteki już dawno kazała wynieść do piwnicy   byle głośno nie…

Ulubiony zapach bezpańskiej poetki to zapach nadziei   zapach taki wydają jedynie drobne jak koraliki owoce o kolorze gwiazd na krzewie rosnacym na wyspie Rebus   Jest problem, Houston : kjak przekonać króla by użyczył swej armady ale przecież bezpańska poetka nie po to bierze pożyczkę z banku na samolot do Madrytu by wracać z…

Zdarza się że bezpańska poetka musi udać się do Bagdadu   jest to w istocie brudne i hałaśliwe miasto ale w pałacu czeka Szeherezada   na wszystkie sury Koranu!  pomóż mi   bezpańska poetka głaszcze ją po głowie przecież wiem, zabrakło ci pomysłu do następnej opowieści   z oczu Szeherezady popłynęły łzy Allah nigdy nie…

Bezpańska poetka dobrze wie gdzie musi zostać postawiony strach na lęki   czasem jest potrzebny pod oknem czyjejś córeczki   gdy zakwitną kasztany trzeba biec pod okna maturzystów!   od wczoraj strach na lęki jest zatknięty pod oknem śmiertelnie zakochanego   we wnętrzu każdego snu czai się na niego przerażający sen że to z tamtą…

Czasem bezpańska poetka skrobnie wiersz:   „Księżyc zły znów ktoś się nad nim użalał że świeci odbitym światłem   a czy to jego wina ?   to i tak lepsze niż co chwilę zmieniać baterie tak jak to robi Słońce ”   potem dokładnie sprawdza czy jest dostatecznie bezpański

Zeszłej zimy bezpańska poetka nie wytrzymała i zajrzała przez okno do mieszkania Księcia   Książę Półmroku czytał palcami list jej list!  na szafirowym papierze!   uśmiechnął się   bezpańska poetka pobiegła na Białe Wzgórze zatknęła 650 kijków i pobiła rekord świata w slalomie złudzeń

W sąsiedztwie założył ogrodnictwo bardzo smutny jegomość   uprawia tam nocne słoneczniki i bezkwiatowe róże   dla nornic sadzi rośliny składające się wyłącznie z korzeni   bezpańska poetka cieszy się  – tej nocy u ogrodnika szalała trąba powietrzna i wyrwała z korzeniami kilka największych trosk  

Bezpańska poetka wie że Grajek stracił dla niej nuty   ale serce bezpańskiej poetki chce być przez tysiąc godzin na dobę na służbie u Księcia Półmroku   Książę jest niemal całkowicie niewidomy bezpańska poetka podsuwa mu pisane brailem swoje listy   niestety Książę Półmroku ma też niewidome serce

W niedzielę po mszy świętej Grajek uczy śpiewu wróble   chętnie waliłby linijką po łapkach takie tępe   ale w duchu powiedział sobie że jeśli nauczy jednego wróbla jednej słowiczej piosenki pokocha go bezpańska poetka  

często patrzy w okno czasem spogląda w lustro wiszące nad komodą i szuka w nim tej rozbieganej duszyczki co to kwiatki motylki i koty na huśtawce woziła do nieba   grudniowy kaktus zakwitł czerwono   bezpańska poetka własnym oddechem uśpiona w parki swoje powraca   Grajek gdzieś się  zawieruszył   ale księżyca nikt nie ukradł…

Bezpańska poetka załapała się na wyprawę balonem dookoła zegara   dostali prowiant i nowe wskazówki   ale w gondoli była mysz od komputera   bezpańska poetka wrzasnęła i wolała się przesiąść do gondoli w której była zwykła żywa mysz

Nadejdą jeszcze prorocy! Co by niby mieli wyprorokować ? Pojawią się zbawiciele. G…  tam kogoś zbawią. Objawią się głosiciele nowych idei! To już  AIDS  nie wystarcza ? Ale coś się, do ciężkiej cholery, musi wydarzyć!   Już się wydarzyło :   jest wśród nas  Bezpańska  Poetka.

– Tam jest dziura jak cholera! –  powiedziała bezpańska poetka. –  Nic się nie nalewa. Jak się ma nalewać jak jeszcze pod Ararat woda nie podeszła! Ale dostałam maila z Ankary  –  tam już wszystko pływa. – Złazić wszyscy!!  –  wrzasnął Noe. –  Sprawdzimy.Lepiej… –  mówiąc to odwrócił się.  –  A tę gdzie wcięło? –…

Na przystanku autobusowym zwróciła na mnie uwagę Bezpańska Poetka. Musiała to być ona, bo pachniała metaforami. –  Głowa do góry  –  powiedziała.  –  A rozróżniasz jeszcze w ogóle co góra  – a co dół ? – Nie za bardzo… –  Pomyśl  –  jaka samotna jest samotność. Ciebie ktoś jeszcze czasem potrąci w autobusie. A samotność…

Kury piszą pazurem   lwom się nie chce   zamyśleni i smutni to analfabeci potrafią się tylko zamyślać i smucić   Gwiazdy. Gdyby umiały pisać ! Mniej by marzły i nie kreśliły złośliwych trajektorii naszych losów   Bezpańska poetka na szczęscie zawsze znajdzie jakiś patyk !   Kiedy jedzie nad morze ma w torebce umowę…

Aniu!  Aniu!! Szukasz takiego pana, co miał po Ciebie przyjechać bryczką ? Tak, proszę pani. Zaraz cię zaprowadzę Tylko…słuchaj, Aniu, trafiłaś do bardzo dobrych ludzi. Nawet jakby byli w pierwszej chwili  – – Ja już wiem, proszę pani, jacy bywają ludzie w pierwszej chwili. Nie zawiedziesz ich, Anusia ?  Kochane dziecko…   ( z dala…

Jak mnie rozpoznałeś ? Nie wiem. Wiesz. Tak.wiem. Noto chodź,obejmę cię. Tu  –  wśród tylu przechodniów ? A mamy iść na Saharę ? Tu gdzie stoimy ty i ja jest nasze odludzie i nasza metropolia i nasza wioska i z dzieciństwa domek na drzewie. Tu gdzie stoimy  –  ty i ja   A ty jesteś …

R R G   Bezpańska poetka drobne ciało z kilkoma niebami w roześmianych oczach i aureola bezpieczeństwa dla wszystkich stworzeń które tulą się do niej   Bezpańska poetka to bezpieczny Park z kremowymi latarniami wiewiórkami i Grajkiem…   To schody na latarnię morską i skrzydła do przyszłości        

R R G Kot Teofil-Tycjan nie miauczy stracił głos kiedy jeszcze był bezpańskim kotem   bezpańska poetka też nie potrafi miauczeć   dogadują się jeszcze jak      

Umarł sąsiad dusza człowiek   bezpańska poetka obmyśla: może chce do Honolulu tam znajomości nie mam   może chce być wolontariuszką w szpitalu dla bezdusznie chorych   urna nie wchodzi w rachubę   chodź, duszyczko najpierw cię uczeszemy tak wygramolić się z ciała to się każda fryzura potarga

C0 którąś niedzielę bezpańska poetka bierze kobiałkę z prowiantami i windą zamyślenia zjeżdża w głąb   a tam  –  uwijają się górnicy z kopalni diamentów strażnicy Sezamu Diogenes ze swą latarnią   bezpańska poetka rozciąga dywan utkany w Persji przez wielbicielki poety Hafiza   chodźcie, ludzie każdemu należy się piknik   po jakimś czasie biesiadnicy…

Bezpańska poetka nauczyła się języka migowego   czasem ubrana jak mniszka to znów wystrojona jak artystka estradowa maskująca demolkę urody lubi iść pod więzienie i na migi opowiadać przeróżne rzeczy że kocha   pamięta   czeka że dziecko byłoprzeziębione ale już jest dobrze że sąsiadkę z drugiego piętra potrącił motocyklista i najważniejsze że jakoś wiąże koniec z…

R R G wiesz  –  mówi bezpańska poetka do samotnego grajka lubię jak wracasz do mojego parku   wyjmujesz spod kamieni zziębnięte wiersze i ubierasz je na cebulkę w swoje trochę znoszone nuty

Pierwsza gwiazdka narzuciła na siebie tych świecidełek i poszła do roboty przy Mlecznej  Drodze   ale jak tylko nadjeżdżał TIR albo wypasiona bryka anioły zasłaniały gwiazdkę   Mają dobre chęci ale grosza przy duszy orzekła bezpańska poetka   Masz tu,dziewczyno, dwieście złocistych i zmykaj do domu pókim dobra!

R R G – zagrałbyś bluesa mówi bezpańska poetka do samotnego grajka tak lubię wsłuchać się w echo kradnące nuty   nie zagram   echo powiesiło melodię na najwyższej strunie twojej wrażliwości

Ilekroć jest w Paryżu ( choćby przejazdem do kopalni snów ) bezpańska poetka wstępuje do Katedry Naszej Pani odwiedzić dzwonnika   ( chyba nikr nie wyobraża sobie wycieczki do Paryża bez chwili gadki-szmatki z Quasimodo )   tym razem najpierw poszukała Esmeraldy akurat tańczyła ( zawsze akurat tańczy ) –  Cześć, Esme  –  zawołała bezpańska…

Nie w każdą niedzielę ale od czasu do czasu bezpańska poetka odwiedza Małą  Dziewczynkę   Mała  Dziewczynka ma 50 lat i jest już babcią   Zanim zaczną się bawić w cztery kąty i piec piąty albo   ” co się zmieniło w tym pokoju ” Mała  Dziewczynka pokazuje bezpańskiej poetce swoje wiersze   Są zaplecione w…

bezpańska poetka biegała od parkanu do parkanu   przeszukiwała park liść po liściu   gdzie się podział mój krzyk zachwytu

życie tarmosi bezpańską jak psa poniewiera i topi   ( w promilach )   ale zima jest i nawet poeci muszą rozgrzać krew   by myśl wybarwiła się na papierze

Wczoraj przez pół dnia bezpańska poetka szła obok swojego życia   Boże mój szeptała Boże ty mój!   na kolanach przysięgła przed wielkim ołtarzem w swoim sercu że nigdy już tego nie zrobi nigdy przenigdy

R R G bezpańska poetka zaczęła szperać w swoich łachmanach   –  żeby tylko były żeby były   S Ą   znalazła granice a potem je bezkarnie połamała

ktoś zaproponował bezpańskiej poetce zaufanie   bezpańska poetka pokazała je wszystkim książkom w swojej biblioteczce   wróciła   dziękuję nie chcę nie jest bezgraniczne   pobiegła przeszukać cały XIX wiek

bezpańska poetka zwiedza wnętrze cierpienia   kustosz ciągnie ją od sali do sali   –  pani mnie nie słucha! –  bo jestem rozczarowana sądziłam, że będzie tu tylko jeden eksponat –  jaki ?   Ł Z A

bezpańska poetka obiera namiętność   do takich spraw bezpańska poetka ma nożyk ze słonecznego promienia   ukazuje się miąższ   Boże, jakie to mdłe!   kiedyś te owoce były takie soczyste !   dobrze,  że sprawdziłam bo już miałam zanieść nikomu

Uzbrojona w swoje bezpańskie serce tak zdeterminowana że tramwaje samoczynnie zatrzymywały się   Uzbrojona w to że chce   tak mocna że największy dąb w mieście uklęknął: nie wyrywaj mnie z korzeniami bezpańska poetka stanęła na udeptanej ziemi   ale Fatum się wystraszyło a sekundanci pospiesznie wskakiwali do swych powozów   Fatum uciekło śpiewają ptaki…

marzenie mapą   wszechświat ot, to ten kawałek pola pod lasem zasiać   zebrać   z mapą marzenia bezpańska poetka pod każdą gwiazdą ukrywa okruszek ziemskiego chleba i ziarnko soli

B E Z P A Ń S K A    P O E T K A   Przewodnia postać tego cyklu została  zaczerpnięta z wiersza RENEZJI   RENATY    GRZEŚKOWIAK   bezpańska poetka dotarła na kraniec Wszechświata   po drodze opatrywała dwie ciężko ranne galaktyki i uprosiła Boga by piękna jeszcze nie taka wyczerpana tęczowo świecąca gwiazda nie…