D O K Ą D
echo
niechętnie
upycha po kieszeniach błagania
nie wie
dokąd z tym iść
D O K Ą D
echo
niechętnie
upycha po kieszeniach błagania
nie wie
dokąd z tym iść
Piękny wiersz
Cudze smutki odbijają się w nas echem
ale co z nimi począć
Niby każdy ma własny ogród lecz słowa „nie jestem stróżem brata mego” pachną zdradą
jak nie zdradzić Innych
nie naruszając podstaw własnego bytu
jak odpowiedzieć na wołanie
Jeśli jest w nas echo
jest w nas serce
to serce rezonuje z cudzym bólem
czy radoscią
napisałam wiersz 'tak się nie da” rozwijający ideę „tak się nie da”
🙂
ilia Prigogine byłby zadowolony 🙂
Dodaj komentarz