J A S N A P A N I
poezja
wszechmocna taka
nadboska
wszechśpiewna
a przy ludzkim cierpieniu
zapłakana
klęczy
palce
gryzie
w niemocy
J A S N A P A N I
poezja
wszechmocna taka
nadboska
wszechśpiewna
a przy ludzkim cierpieniu
zapłakana
klęczy
palce
gryzie
w niemocy
od drugiej zwrotni zaczynam go lubić
przy trzeciej lubię potem wracam i zaczyna mi się podobać pierwsza a dwie pozostałe stają się przepiękne
i w końcu zostają ze mną
poezja jest wpół-czuciem
wobec cierpienia jest cierpieniem
wobec słońca
słońcem
Dodaj komentarz