Piękno

P  I  Ę  K  N  O

Cudownie jest pisać.

Cudownie jest też  –  kochać.

Pragnienia-tęsknoty-nadzieje

kiełkują

wschodzą

choć szczerozłote  –  są seledynowe.

Jak pola młodych ozimin.

Cudownie jest też bardzo wiele chcieć.

Te chcenia penetrują cały świat

jak zwiadowcy Baden-Powella.

Mało im  :    penetrują niebo.

Ale nieba nie ma.

Jest błękit-chmury-samoloty-ptaki.

To nie jest niebo, to ziemska atmosfera.

Nigdzie, nigdzie go nie ma.

Tylko w nas mieszka, tylko w nas się rozprzestrzenia

rozniebieszcza, rozzłaca.

To dlatego takim świętem wielkim jest Człowiek.

Kiedy ma wiele pragnień, wiele współczucia  –

a piękno jest mu tak nieodzownie potrzebne jak dziewczynce lalka

== = = = = = = = = = = = = = =

dla siostrzenicy  Małgosi   M  A  J

z wdzięcznością

jesień 2013