Rzuć gołębiom okruchy ? a sercu wspomnienie
Patrz: jak skwapliwie dziobią ? a serce się krztusi
że się wspomnieniem zadowolić musi
rzuć chmurom garstkę wiatru ? a sercu nadzieję
patrz: jak pewnie żeglują ? a serce już nie chce
ster się zamyślił, w kompasie stygną wiersze
a może jest gdzieś mądry nietutejszy los?
może trzeba być dzieckiem – wtedy dobry Bóg
poukłada zabawki – skrzyczy utuli
Dodaj komentarz