S z k i c e w ę g i e l k i e m
P R A G N I E N I E
Opowiadaj mi o swoim sercu.
Ile w nim słodkości.
Jak z każdym skurczem chce je rozdawać.
Nie przestawaj.
Opowiadaj mi o swojej duszy.
Jak to się stało, że zostałaś Safoną.
Opowiadaj mi o swojej buzi.
Że ona łaknie moich spojrzeń
bo wtedy chmara malarzy z różnych epok
gorączkowo cię portretuje.
Powiedz, że chcesz wtulić dłoń w moje ręce
i ogłosić Koniec Czasu.
Mów.
Opowiadaj.
Nie przestawiaj opowiadać.
Jaki ja jestem spragniony twoich kłamstw !
– – – – – – – – – – – – –
maj 2013
Dodaj komentarz